แนวคิดเรื่องการมีส่วนร่วมของประชาชนในฐานะที่เป็นสาระสำคัญต่อความสำเร็จของการพัฒนาไม่ว่าจะเป็นการพัฒนาทางด้านการเมือง เศรษฐกิจ
สังคมและวัฒนธรรมหรือในด้านอื่นๆ ซึ่งอาจเป็นระดับชาติ ระดับท้องถิ่น
และระดับชุมชนนั้น มิใช่ของใหม่
แต่เป็นเรื่องที่พยายามทำกันมาหลายทศวรรษแล้ว
กระแสแนวคิดเรื่องการมีส่วนร่วมของประชาชนนั้น เกิดจากปัญหาและความล้มเหลวในการดำเนินงานพัฒนาในอดีตซึ่งเน้นและให้ความสำคัญกับบทบาทของคนภายนอกชุมชน โดยละเลยศักยภาพและความสามารถของคนในชุมชน ทำให้การพัฒนาไม่สอดคล้องกับปัญหาและความต้องการของคนในชุมชนนั้น
นอกจากนี้ยังก่อให้เกิดความเหลื่อมล้ำไม่เท่าเทียมกันอีกด้วย ดังนั้น
จึงไม่มีการเคลื่อนไหวและหันมาทบทวนประสบการณ์การพัฒนาที่ผ่านมาจึงทำให้ได้ข้อสรุปว่า ประชาชนควรจะเป็นผู้กำหนดเป้าหมายสุดท้ายของการพัฒนา
และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในกระบวนการพัฒนานั้น
ประชาชนควรจะได้เข้าไปมีส่วนในการวิเคราะห์ปัญหาและแสวงหาทางออกด้วยตัวเขาเอง ทั้งการตัดสินใจและประเมินผลด้วยตนเองว่าดีหรือไม่ดีอย่างไร (อรพินท์ สุทธิพันธ์. 2533 : 25)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น